زمانه تردید

نظرات 1 + ارسال نظر

هستی دوشنبه 4 خرداد 1394 ساعت 08:15

ﺳﺎﻋﺖ ﺭﻭﯼ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺗﻮﺟﻬﻢ ﺭﺍ ﺟﻠﺐ ﮐﺮﺩ. ﺗﯿﮏ ﺗﺎﮐﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﻃﯽ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﻣﯿﺸﻨﯿﺪﻡ ﻭ ﭼﻪ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮎ ﺑﻮﺩ. ﭘﯿﺎﻡ ﻣﺸﺨﺼﯽ ﺩﺍﺷﺖ: ﭼﺸﻤﺖ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﯼ ﯾﺎ ﺑﺒﻨﺪﯼ، ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺭﻭ ﮐﻨﯽ ﯾﺎ ﭘﺸﺖ ﺁﻥ ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ، ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻤﯽ ﺍﯾﺴﺘﺪ. ﺻﺪﺍﯼ ﺗﯿﮏ ﺗﺎﮎ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﻣﯿﺸﺪ. ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﺻﺪﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﻧﻤﯿﺮﺳﯿﺪ. ﺑﺮ ﺧﻼ‌ﻑ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ، ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﺗﯿﮏ ﺗﺎﮎ ﺩﺭ ﻫﯿﺎﻫﻮﯼ ﺻﺪﺍﯼ ﺷﻬﺮ، ﮔﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.
ﭼﻪ ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ. ﭼﻪ ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻦ. ﭼﻪ ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻥ. ﭼﻪ ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ ﻧﺨﻮﺍﺑﯿﺪﻥ! ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﯿﮏ ﺗﺎﮎ ﺳﺎﻋﺖ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﺖ ﻣﯿﭙﯿﭽﺪ ﻭ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻧﻤﯿﺮﻭﺩ. ﺻﺪﺍﯼ ﺗﻠﺨﯽ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﭘﯿﺎﻣﺶ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺩﺍﺭﺩ. ﺯﻣﺎﻥ ﻣﯿﮕﺬﺭﺩ. ﭼﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ. ﭼﻪ ﺑﯽ ﻣﻦ.
ﭼﻪ ﺍﯾﺪﻩ ﺑﺪﯼ ﺑﻮﺩﻩ ﮔﺮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺳﺎﻋﺖ. ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ:
ﺳﺎﻋﺖ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ. ﺩﺭﻭﻍ. ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺮ ﮔﺮﺩ ﯾﮏ ﺩﺍﯾﺮﻩ ﻧﻤﯽ ﭼﺮﺧﺪ! ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺧﻄﯽ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻣﯿﺪﻭﺩ. ﻭ ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ، ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ، ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﯿﮕﺮﺩﺩ.
ﺍﯾﺪﻩ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺩﺍﯾﺮﻩ، ﺍﯾﺪﻩ ﺟﺎﺩﻭﮔﺮﯼ ﻓﺮﯾﺒﮑﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ! ﺳﺎﻋﺖ ﺧﻮﺏ، ﺳﺎﻋﺖ ﺷﻨﯽ ﺍﺳﺖ! ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﯾﺎﺩﺁﻭﺭﯼ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﯿﮕﺮﺩﺩ. ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ، ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﻫﻤﻪ ﺩﮐﻮﺭﻫﺎ ﻭ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺘﻮﻧﻬﺎ، ﺳﺎﻋﺖ ﺷﻨﯽ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﻣﯿﮕﻮﯾﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺷﻦ ﺑﺮﯾﺰﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺨﻠﯿﻪ ﺍﺵ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﻋﻤﺮ ﯾﮏ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻃﻮﻝ ﺑﮑﺸﺪ. ﺗﺎ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﺭﻭﺑﺮﻭﯾﺶ ﻣﯽ ﺍﯾﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺑﯿﺎﻭﺭﻡ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻥ «ﺧﻂ» ﺍﺳﺖ ﻧﻪ «ﺩﺍﯾﺮﻩ».
ﯾﺎﺩﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎﺑﻠﻮﯾﯽ ﺯﯾﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﺷﻨﯽ ﺍﻡ ﻧﺼﺐ ﮐﻨﻢ: «ﺧﻮﺵ ﺑﯿﻦ ﻧﺒﺎﺷﯿﺪ. ﺍﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﺿﺮﺑﻪ ﺳﻨﮕﯽ ﻣﯿﺸﮑﻨﺪ…»

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)

نام

ایمیل

آدرس وبسایت

مشخصات مرا به خاطر بسپار

ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد

دلمشغولی های مسافر راه مانده

دلمشغولی های مسافر راه مانده

درباره من

نظرسنجی

نظرسنجی